„Jólin hér, jólin þar, jólin þau eru alls staðar“ stendur í einhverju jólalagi og svo sannarlega hafa jólin verið hér í jólahúsinu mínu við ána. Jólin, þessi yndislegi tími þar sem friður og hátíðleiki svífur yfir, jólin þegar allt skartar sínu fegursta og besta. Áin rennur tignarlega framhjá glugganum mínum og fuglarnir allt um kring, nýta sér þessa matarkistu sem áin svo sannarlega er.
Ég hef svo sannarlega notið aðventunnar eins og endranær enda löngu hætt að stressa mig yfir þessum tíma heldur lærði fyrir mörgum árum að slaka á og veit sem er að jólin koma alltaf hvort sem „allt sem gera þarf fyrir jólin“ er búið eða ekki og það er miklu skemmtilegra að vera afslappaður heldur en uppstressaður. Ég hef rölt um Kringluna með frábærri vinkonu, við Erling höfum heimsótt góða vini og átt skemmtileg samfélag við þau, ég hef farið í árlegt stelpuboð með litlujóla ívafi (pakkar) og bara virkilega notið þess að vera til.
Innst inni verð ég þó að viðurkenna að ég kveið svolítið fyrir einu og það var að Hrund yrði ekki með okkur, ég kveið fyrir að vita af henni í Þýskalandi yfir hátíðina sérstaklega þegar ég vissi að fólkið sem hún dvelur hjá er trúlaust fólk sem heldur ekki uppá jólin, það hefði verið allt annað ef ég hefði vitað að hún myndi prufa nýja hluti, kynnast þýskum jólum.
Svo gerðist undrið mikla, jólin voru alltí einu komin á skrifstofuna mína. Vinkona Hrundar sem er einnig aupair í Þýskalandi var búin að plana að koma heim um jólin og ætlaði að koma með pakka frá Hrund til mín og í samráði við mig ætlaði hún að koma í hádeginu sl þriðjudag, síðasta vinnudaginn minn fyrir jól. Ég var að ljúka við að færa nokkrar tölur á sinn stað í bókhaldi eins af fyrirtækjunum mínum þegar ég „heyrði“ í þögninni frammi. Þegar ég lít upp horfi ég beint í myndavél og bakvið hana stendur HRUND. Ég ætlaði varla að trúa mínum eigin augum, HRUND var komin en hún átti að vera í Þýskalandi, við vorum búin að senda pakkann hennar út með flugmanni sem vinkona hennar þekkir en þarna stóð hún, sagði ekki neitt en horfði bara á mig. Ég get ekki lýst því hvernig mér leið en vá samt, nú voru jólin algerlega að koma. Henni tókst það sem hún ætlaði sér að koma okkur algerlega á óvart og vinkonur hennar voru með í plottinu og við sóttum svo pakkann aftur til vinkonunnar sem sendi hann aldrei af stað...
Jóladagarnir hafa verið yndislega notalegir, við vorum bara þrjú að þessu sinni á aðfangadagskvöld en það var bara gaman enda er Hrund sérlega skemmtilegur félagsskapur. Í gær komu svo Íris og Eygló með sínar fjölskyldur en dagurinn í dag hefur liðið með tilheyrandi letigangi, lestri góðra bóka, og narti í osta, mandarínur og snakk....að ógleymdum afgangi af jólagrautnum með karamellusósunni.
Það eru mín forréttindi í lífinu að hafa Erling, stelpurnar mínar og allt þeirra fólk hjá mér og um leið og ég geri mér grein fyrir því að þetta er ekki sjálfgefið þá er ég svo óendanlega þakklát fyrir það. Það gleður mig meira en orð fá lýst að stelpurnar sækja að koma hingað, litlu ömmugullin mín hringja stundum og spyrja hvort þau megi koma. Algerlega yndis.....Framundan eru fleiri svona letidagar, á von á skemmtilegum gestum á morgun og ég hlakka mikið til.....elsku vinir, það er alltaf heitt á könnunni í jólahúsinu við ána, ekki hika við að kíkja við ef þið eruð á ferðinni......
